De laatste daagjes chillen met onze bamboebillen!

Hier alweer mijn aller allerlaatste berichtje vanuit Ghana..

Ik heb het hier nog steeds super naar mijn zin, maar ik heb ook wel weer zin om iedereen terug te zien, en weer lekker van de luxe in Nederland te genieten. Geen kakkerlakken meer in de douche, geen spinnen in bed, geen mosquitos overal, en niet meer 4x in de week met de hand wassen.
Maar ik ga het hier toch allemaal wel heel erg missen. De vriendelijke mensen, de relaxte sfeer, te laat komen maakt allemaal niet uit, het kinderboerderijgevoel, en elke dag zonnen en naar het zwembad en de zee, en alle schattige negerkindjes. Iedereen hier die je kent, als je wat gaat kopen en je hebt geen geld bij, maakt niet uit..dan betaal je het een paar dagen later. De strawberrylikeur, de fanice, en alle mannen die met je willen trouwen en overladen met complimentjes. Alles wat zo goedkoop is, en zelfs het reizen in de trotro, die ieder moment uit elkaar kan vallen ,en die nooit vol genoeg zit ga ik missen denk ik!

Ondertussen hebben we ons project hier afgerond, op het eiland Alorkpem hebben we lesboeken ontwikkeld en uitgedeeld, waar ze erg blij mee waren. En we hebben voorlichting gegeven over Hygiene in de omliggende dorpjes, en studenten die hier na ons komen kunnen hier mee verder.

We hebben komende week ook nog een aantal afscheidsfeesten, eentje voor het ziekenhuis, eentje voor de Nederlandse studenten en eentje voor onze hier gemaakte vrienden. Die ons natuurlijk erg gaan missen haha.

Van de week hebben we trouwens ook voor het eerst kennisgemaakt met onze huisbaas. Om half 8 ’s ochtends stond hij met Grace aan de deur. En wij stonden daar allemaal met onze duffe hoofden, net uit bed. En hij was helemaal boos, omdat het huis en de tuin er volgens hem er echt niet uitzagen, en dat als we zijn kinderen waren hij ons zou slaan, omdat we op deze manier met een ander zijn huis omgingen. Maar het huis ziet er nog hetzelfde uit als toen we hier aankwamen, of nog beter. Alleen de tuin is een ramp, omdat we onze tuinman opgezegd hebben. Maar nu hebben we weer een nieuwe, een jonge gast die de helft van de tijd in onze tuin ligt te slapen en met zijn telefoon aan het spelen is. Maar ach, de tuin ziet er weer goed uit.

Verder hebben we vrij weinig meegemaakt de laatste dagen, iedereen zit hier met een dubbel gevoel, we willen naar huis maar we willen ook niet weg hier. Omdat je weet dat je nooit meer terugkomt en alles gaat missen. De dagen die nu nog komen hopen we ook op zon zon zon, zodat we lekker elke dag naar het zwembad kunnen en lekker bruin terugkomen!

Nou dit was mijn laatste berichtje..

Tot in Nederland!

Liefs,
Suzanne