Mendrikse & Vadriana survived Indonesia!

Lieve allemaal!
Na nog een hoop adventures zijn we weer veilig en wel op Nederlandse bodem. We vreesden nog dat we in Singapore zouden stranden, omdat er op mijn ticket een verkeerde naam stond.( niet de eerste keer, onze eerste vlucht heette Wendy: Mendrikse & ik Vadriana Petronella. Uhuh. Maar in Singapore konden ze het niet over hun hart verkrijgen om twee lieve meisjes daar te laten staan. Dus thank god zijn we na een 17uur durende reis weer back home!
In Bali hebben we nog mooie adventures meegemaakt. We zijn een week in Ubud geweest, een erg mooi plaatsje onderin Bali. Hier waren we met Chris & Emmeke. Onze Nederlandse reismaatjes. We hebben een mountainbike tocht gefietst door rijstvelden en de natuur van Ubud. Alleen maar bergaf, we like! En met de prachtigste uitzichten op vulkanen, enorm grote rijstvelden op verschillende niveaus, door dorpjes gefietst waar de kindjes klaarstonden om je een high five te geven, naar honden cheng cheng (ga weg) moest roepen als ze lui op de weg lagen, een traditioneel huis gezien (terrible, het varkenshok zag er nog schoner uit dan de keuken) en oma van 77 jaar was nog druk aan het werk. Echt een aanradertje! Na deze vermoeiende fietsttocht gingen we weer terug richting hotel, lekker een uurtje slapen in het busje. We konden er ook voor kiezen om nog naar het Monkeyforest te gaan. Primaaa. Daar aangekomen kwamen we de brutaalste apen tegen. Bij Wendy sprong er prompt een aap in haar armen, en daarna op haar nek waar hij lekker aan de vlechtjes begon te knabbelen. Ook mij vonden ze erg leuk om op te springen.. Ik ben dierenliefhebber, maar toch.. liever geen aap op me ;) Er zaten ook Indonesische vrouwtjes met een kraampje waar ze bananentrossen verkochten. Nou was er net toen wij langsliepen een ouwe brutale aap die vond dat hij wel recht had op een tros. Dus in een flits pakte hij een bananentros en sprong weer in de boom. Dus die vrouwtjes boos en schelden en met de bezem achter die aap aan, komt er een andere aap.. en die plast vanuit de goot recht in de nek van dat vrouwtje! Echt HILARISCH!
De volgende dag zijn we gaan surfen in Kuta; dat bekent staat als het Salou van Bali. Nou viel dat reuze mee.. er waren redelijk wat touristen, maar..het oogde allemaal vrij rustig, het is echt te meren dat het geen hoogseizoen is. De golven waren ontieglijk hoog & sterk.. Wendy en ik gingen eerst proberen te bodyboarden. Nou, daarmee werd je al gezandstraald en gelanceerd op het strand, met als je geluk had je bikini nog aan. De golven kwamen, en dan kwam je net weer boven water en dan kwam de volgende alweer. Dus na een uurtje waren we bekaf. Na een paar uurtjes chillen en surfers bekijken die het wel goed konden, en ondervraagd worden door schoolkindjes die hun engels moesten oefenen, was het voor ons tijd! Surfles voor beginners! Ik was stiekem best bang. Maar ik met mn grote mond had gezegd dat ik ook ging surfen. Dus dan zou ik er ook maar aan moeten geloven!
De surfleraren waren Indonesische geblondeerde surfdudes. We kregen thank god een truitje en een broekje. & eerst les op het droge.. en toen was het tijd!
Gelukkig waren we met 8en en waren er een paar die nog slechter waren dan mij & waar die surfdudes echt gefrustreerd van raakten. Mijn surfkunsten vonden ze geloof ik gewoon lachwekkend. Maar mijn doel was dat ik kon komen staan op de surfplank. En dat is echt wel een paar keer gebeurd, het bewijs hebben we op dvd ;) Chris & Wendy waren de toppers van die dag, die kwamen elke keer voorbij alsof het zo makkelijk was.. damnn.
Maar na dit dagje bikkelen en toch stiekem ook wel genieten keerden we weer terug naar het relaxte Ubud om daar in ons stamrestaurantje, hangplek het Art Cafe te eten. Burrito's & een lekkere milkshake. Vast recept. De dag erna splitsten onze wegen zich, we gingen alle4 naar de bounty eilanden, maar helaas naar anderen! Wendy en ik gingen naar Gili. Lovely paradise zoals je het verwacht. We kwamen daar aan na een wilde bootreis, bikkels als wij denken dat we zijn gingen we voor op het dek zitten; er niet aan denkend dat de golven hier natuurlijk het hardst over je heen komen. Dus aangekomen op het mooie bounty eiland Gili gingen we doornat bepakt met onze backpack en rugzak op zoek naar een hotel. Met warm water en een zwembad kwamen we uiteindelijk aan bij mooie bungalows in Bamboo style. Wierook in elke kamer, supernetjes, schoon en een paar honderd meter van het strand. Hier hebben we 2 daagjes genoten. Een eilandje met wit strand, blauw water, cocktails, alleen voetgangers fietsers & paard en wagen ( een verademing na alle drukke steden!) Er is geen politie, de fietsjes gaan nooit op slot, de bungalows hebben niet eens een slot. En de verkopers druipen na 1x nee zeggen al af. Ook ideaal. Je hoeft geen betoog te houden waarom je hun ananas of painting of parels niet wilt kopen. Hierna was het weer tijd om terug te gaan naar Kuta. Waar we weer zouden meeten met Chris & Emmeke. Echter onze boot had 3u (!) vertraging. Heel normaal hier. En de bootreis was er eentje .. niet te beschrijven. Alsof je in een achtbaan zat met heel weinig zuurstof en een loszittend karretje.
Een boot waar je niet naar buiten kan, puur omdat de golven megahoog waren en dan zou je overboord gaan. Je kon niet naar buiten kijken, de raampjes waren zo hoog, en alles wat je zag waren de druppels water. En de boot ging van boven naar beneden en bam, kwam weer terecht op een golf. Resultaat; de halve boot including me heeft 1.5u lang lopen kotsen. Geen aanradertje. Glucklich had ik Dokter Mendrikse naast me. Aangekomen in Kuta, waar we de bekende zonsondergang helaas al hadden gemist. We vonden een hotel wat op het eerste gezicht prima was. De eigenaar wilde alleen meteen zijn geld. Weird, normaal zijn ze daar heel chill in. Het viel ons wel op dat het erg donker was; Jaaa heel Kuta zit zonder electriciteit. Oke.. (niet dus) En we wilden douchen.. geen water; Jaaa waarschijnlijk is het water in de toren op. Oke.. dus mochten we in een andere kamer douchen, wel warm water..maar geen licht. Dus met de knijpkat.
Daarna omkleden en opmaken, niet fijn zonder licht. Hierna lekker avondje gehad met Chris & Emmeke en hun 2 neven. Heerlijk gegeten & gestapt in Kuta; veel bob marley music cocktails en dansen. Thuisgekomen bleek dat de fan het ook al niet deed, en we hadden geen warm water. Maar helaas; onze 200.000 roepia kregen we ook niet meer terug..
Het laatste dagje hebben we nog wat souvenirs geshopt, zoveel tot ons geld op was..en lekker op het strand gelegen, waar de zon helaas ontbrak!
En nu is er helaas een einde gekomen aan onze mooie vakantie met de vele avonturen en gekke ervaringen. Het was een topvakantie!!

Liefs Suus